نبودن تو یعنی...

قبلا ها ویار برام فقط یه اسم بود...حس وجود یه موجود دیگه که از خود خودته برام بیگانه بود...و وقتی هم تو وبهای مختلف یا از زبون خانوما اینها رو میشنیدم درک کاملی ازش نداشتم .طبیعیه هم بود چون هر چیزی و باید خودت با پوست و گوشتت تجربه کنی تا دقیق بفهمی چیه. الان میدونم چیه. ولی قضیه چی بودنش نیست. قضیه اینه که الان خوندن یا شنیدن اینها مثل چاقو کشیدن رو زخم تازه منه. زخمی که درست حسابی نتونستم به کسی توضیحش بدم. حالا از ترس از دست دادنش یا از قولی که به همسرم دادم. نمیدونم. ولی حالا حداقل تو هستی که باهات حرف بزنم. میتونم صدات کنم. همین خاطره ات و اینکه بودی بهم این امکان و میده که صدات کنم و باهات درد دل کنم. روزای اول که فهمیدیم تو ...